Mijn eerste kamer in Nederland is bij een International Student House in Groningen, een speciale studentenwoning die door de universiteit is geregeld voor nieuwe buitenlandse studenten. Die van mij ligt aan de Melkweg. Ik deel mijn kamer met een aardige jongen uit Hongkong en heb huisgenoten uit Canada, China, Australië, Polen, Zweden, Frankrijk, Duitsland en nog veel meer landen. Er worden dus heel veel verschillende talen gesproken. Wij organiseren regelmatig een international dinner waarbij we om de beurt gerechten uit ons land koken. En er zijn vaak feestjes.
Door Vinnie Ko
Na een half jaar voel ik dat er iets niet goed zit. Ben ik in het buitenland? Ja, het is hier heel anders dan in mijn vaderland. Ik spreek iedere dag Engels. Ik heb veel internationale vrienden gemaakt en verschillende culturen leren kennen. Maar ben ik in Nederland?
Fysiek ben ik in Nederland, maar geestelijk niet echt. Ik spreek geen Nederlands. Ik heb niet zo veel Nederlandse vrienden gemaakt en ik weet niets over de Nederlandse cultuur. Ik ga bijna alleen om met de medebuitenlanders. Het lijkt eerder alsof ik in een aparte enclave voor buitenlanders woon die toevallig in Nederland ligt. Ik wil profiteren van het feit dat ik in Nederland ben. Nederlands leren lijkt me een goed begin en ik schrijf me in bij het Talencentrum van de Rijksuniversiteit Groningen voor ‘Nederlands voor buitenlanders niveau 1’.
Om acht uur ’s avonds zit ik met zo’n dertien internationale studenten in een zaal in het Harmoniegebouw. De lerares, een aardige mevrouw van rond de zestig, vraagt ons wat we al kunnen zeggen. Er wordt geroepen: “hoi”, “ja”, “nee” en “gratis”.
Een van de dingen die ze in de eerste week behandelt, is tellen. “In Dutch, you count numbers like this: één, twee, … , éénentwintig …” “Eénentwintig? Niet twintig één?” “Waarom komt het laatste cijfer aan het begin?” “Het is nu eenmaal zo”, zegt de lerares.
Na een maand valt de taal nog steeds niet mee. We zijn bezig met een opdracht waarin we woorden in de juiste volgorde moeten zetten, zodat ze samen een correcte zin vormen. Er staat: ‘kopen —boek —een —ze —wil’. “Ze wil kopen een boek”, zeg ik. “Nee, ze wil een boek kopen”, corrigeert mijn docente. “Als je in het Nederlands een tweede werkwoord hebt, komt dat altijd op het eind.” De volgende: ‘kopen —dat —boek —zegt —een —ze —wil —ze’. “Ze zegt dat ze wil een boek kopen”, antwoord ik. “Nee, ze zegt dat ze een boek wil kopen”, corrigeert mijn docente. “In de bijzin komen alle werkwoorden op het eind.” Nederlanders houden van alles op het eind zetten, denk ik.
Nederlands is zeker geen gemakkelijke taal. Na twee maanden durf ik mijn Nederlands nog steeds niet in praktijk te brengen. Op een dag zie ik dat Kruidvat een goedkope treinkaart verkoopt. Ik beslis om mijn Nederlands voor de eerste keer in de buitenwereld te gebruiken. Dit in het bijzijn van veel mensen doen, lijkt me geen optie. Op een dinsdagochtend fiets ik naar de Kruidvat in Westerhaven, dan is het daar rustig. Voor de deur blijf ik nog even zenuwachtig staan. Ik kan het! Niet bang zijn! Ik loop naar binnen. Gelukkig zijn er maar twee andere klanten en die staan niet bij de kassa. Achter de kassa staat een blond meisje. Ik zeg met een zwaar buitenlands accent: “Kan ik hebben een treinkaart?” Ze tovert een ongewone glimlach tevoorschijn. Oh shit, is het helemaal fout? Heeft ze misschien niet begrepen wat ik bedoel, of het verkeerd begrepen? Ik raak bijna in paniek. “Prima”, antwoordt ze. Ze zoekt naar een kaartje en overhandigt het me. Haar glimlach blijft en is er nog steeds als ik de winkel verlaat.
Op de fiets terug naar huis ben ik dolblij. Het was misschien grappig voor haar, maar ik heb mijn eerste keer overleefd!
Over Vinnie KoWil je zelf je column terugzien op onze site? Stuur je column in.
“Dag mister, thank you well voor de uitnodiging. Pfoe, exciting hoor. Ja, water, please. I have well thirst. Lekker. That airs up. Iets over mezelf? Now, ...
Pasen op afstand is wat anders dan we gewend zijn, maar gelukkig kun je onze quiz gewoon vanuit huis spelen!...
Als spaties en koppeltekens opduiken op plaatsen waar ze niet horen, kan dat een hoop hilariteit opleveren. Wat dacht je van 'lekker bekken', of 'enkel sokken'?...
De Antwerpse universiteit UA doet het zonder schaamte. Gebruikt een nietsvermoedende student een verouderd woord in een examentekst, dan is een volledig punt af...