Column: Living on the edge

“Living on the edge!”, gilt mijn nicht enthousiast naar me. Net zwaaide ik met mijn arm, ten teken dat ik ook dit vuile tankstation wil passeren. Ondanks mijn plasnood. Ik ga echt niet plassen op zo’n smerig toilet.

Door Lieke van Dooren
 
 
 
Mijn nicht en ik schelen zeven jaar. Dat is een complete middelbareschoolervaring. Waar zij haar boeken nog moest kaften, deden wij dat gewoon niet meer. Wat zij ‘tof’ en ‘te gek’ vond, vonden wij ‘tyfus’ en ‘lame’. Inmiddels ben ik mijn middelbareschooltijd ook al ruim gepasseerd. Ik werk als docent Nederlands op een middelbare school, dus eigenlijk duik ik er gewoon opnieuw in. Ik heb één vriendin die nog studeert. Zij was vorige week ‘moeilijk dronken’. Ik lachte, want ik weet hoe ze kan zijn na drie wijntjes: giechelig. Eigenlijk nooit echt vervelend. Ze begon te lachen. “Dat betekent gewoon dat iets heel erg was.” Zo heb je dus blijkbaar moeilijk dronken mensen, moeilijk lange colleges en zo moest ik die keer in de auto moeilijk nodig plassen.

‘Living on the edge! ’ Ik vond dat wel grappig, dus ik wilde dat gebruiken. Mijn leerlingen kunnen een moderne juf wel waarderen, dus toen de situatie zich aandiende, riep ik de woorden gretig uit. “Mevrouw, wij gingen dit weekend gewoon naar het strand. Opeens. Mama wilde dat en papa startte de auto.” Een perfect moment dus om mijn pas geleerde kreet in te zetten: “Living on the edge! ” Ik verwachtte bewonderende blikken, misschien vragen naar de betekenis, maar sowieso waardering. Wat ik kreeg, was geproest en gegiechel. Tegenwoordig zeg je gewoon ‘YOLO, you only live once’, werd mij direct toevertrouwd. Shit. Was ik zeker zeven jaar te laat met deze uitspraak. Ik scheel meer dan zeven jaar met mijn leerlingen. Ik scheel zeker ruim twee middelbareschoolervaringen met ze. Waar wij onze boeken gewoon niet meer kaftten, krijgen zij digitaal lesmateriaal dat niet eens gekaft kán worden. Wat wij ‘tyfus’ en ‘lame’ vonden, kennen zij soms niet eens. Ik vind mezelf best modern. Ik blijf op de hoogte van nieuwe zaken en ik probeer zaken als sociale media in mijn lessen te verwerken. Maar als ik vraag of ik een hippe lerares ben, proesten ze het uit. “Hip kan ook echt niet meer, mevrouw. Maar als u het nog graag roept, boeiend. Yolo.”

Kun je goed schrijven en heb je een brandende taalkwestie die beschreven móet worden? Of schrijf je liever een ode aan jouw favoriete woord? Stuur nu jouw taalcolumn in! Wie weet zie je deze binnenkort terug op onze site. Inzenders van geplaatste columns ontvangen van ons een leuk Taalvoutjespakket.