Woordweetje: Groenland

Geschiedenis is prachtig. Als geschiedenisstudent moet ik die stelling geregeld verdedigen. Mensen vragen me dan: “Wat vind je er dan zo leuk aan?” en “Wat wil je er later mee gaan doen?” Allemaal erg confronterend. Toch weet ik op de eerste vraag meerdere antwoorden die allemaal neerkomen op één ding: het heden is het resultaat van het verleden.

Door Ties Rohof

Omdat ik niet heel filosofisch ben aangelegd en mij al helemaal niet als zodanig wil voordoen, zal ik een concreet voorbeeld geven. Neem nu Groenland. Nee, dat is niet dat land met vulkanen en schulden. Dat is IJsland. Groenland is dat grote onderschatte stuk grond dat rechtsboven Canada drijft. Bijna niemand weet dat de naam gebaseerd is op een slim marketingtrucje.

Het begon allemaal in de tiende eeuw na Christus. De Noor Erik de Rode was samen met zijn familie verbannen uit zijn moederland, omdat zijn vader daar enkele mannen om zeep had geholpen. Het gezin kwam terecht op IJsland, waar Erik zelf ook aan het moorden sloeg. De rotte appel valt blijkbaar niet ver van de boom. Rond 980 werd Erik daarom óók vogelvrij verklaard, waardoor hij weer op zoek moest naar een nieuwe woonplek. De toen 32-jarige, in zijn eer gekrenkte Viking had verhalen gehoord over een nog grotendeels onbekend land ten westen van IJsland en voer er met een schip heen.

Na drie jaar te zijn weggeweest, keerde de Viking terug naar IJsland. Hij had naar eigen zeggen iets prachtigs ontdekt, dat hij maar al te graag deelde met zijn landgenoten. Een rijk dat dichtbij lag en uitermate vruchtbare grond had. Er was daar maar één allesoverheersende kleur en daar was de plek dan ook naar vernoemd: Groenland. De IJslanders stonden te trappelen om naar dat nieuwe stuk grond te verhuizen. Erik werd door de staat tot ‘hoogste man van Groenland’ benoemd en met een groot aantal kolonisten trok hij naar het nieuwe grondgebied.

Eenmaal daar aangekomen hebben veel kolonisten vermoedelijk spijt gekregen van de tocht. Erik had zijn verhaal een tíkkeltje overdreven. Of liever gezegd: ronduit bij elkaar gelogen. Ze bevonden zich namelijk in een onherbergzaam gebied waar wegens de kou amper iets kon groeien. Erik had ongetwijfeld al bedacht dat als hij het ‘Onvruchtbaarland’ of ‘Waarbeniknubeland’ zou noemen, maar weinig kolonisten hem zouden respecteren, laat staan dat ze hem zouden helpen een natie op te bouwen.

Conclusie? Dankzij een Viking met bewijsdrang noemen wij tegenwoordig een land dat eigenlijk helemaal niet zo groen is, Groenland. Geschiedenis kan gevormd worden door één man met een belofte. En in dit geval is die belofte zo oud als de mensheid: het gras is altijd groener aan de overkant.

Heb jij een woord waarvan je graag de herkomst wilt weten? Of weet je zelf een leuk verhaal over een woord? Laat het ons weten in een reactie hieronder!