Woordweetje: Een kletsnatte column

Waarschuwing vooraf: de kans bestaat dat dit nogal een oeverloos verhaal gaat worden. Twee kapiteins op één schip maakt de kans op een behouden vaart vrij klein.

Toen Taalvoutjes mij aanklampte om een woordweetje te schrijven over uitdrukkingen uit de scheepvaart in ons dagelijks taalgebruik, was ik even mijn koers kwijt. Ik had namelijk al een goede column liggen en had eigenlijk helemaal geen zin om mijn schepen achter me te verbranden en mijn tekst over een andere boeg te moeten gooien.

Normaal gesproken ben ik vrij rechtdoorzee, hoor, maar vandaag viel er even geen land met me te bezeilen. Misschien had ik gisteravond in de kroeg wat averij opgelopen toen we de wal op gingen en dus gooide ik direct mijn kont tegen de krib. Gelukkig wisten ze me, onder een valse vlag, te paaien en uiteindelijk ging ik overstag. Soms is het ook gewoon wel goed om even schoon schip te maken en je bakens te verzetten. Maar ja, om op de valreep een nieuwe tekst aan te moeten leveren, is gewoon pittig. Gelukkig beloofden ze me op sleeptouw te nemen en me de juiste kant op te loodsen.

Maar goed, we drijven af … Een woordweetje over scheepvaartuitdrukkingen. Laat ik van wal steken:

Nou, ik vind het wel lastig hoor. Ik ben namelijk niet zo heel erg thuis in de scheepvaart. En dat als inwoner van een land dat daar een behoorlijke historie in heeft. Je zou dan toch zeggen dat mijn taal er ook behoorlijk door beïnvloed zou zijn, maar ik had toch moeite iets op te dissen. Daarom ging ik op jacht met Google. Voor ik het wist had ik al wat termen gevonden. Het liep nog niet echt de spuigaten uit. Maar ja, soms moet je roeien met de riemen die je hebt, is ‘t niet? En gelukkig kan ik blind varen op mijn trouwe redactie, die mijn columns meestal nog wel wat weet op te kalefateren. Doorgaans gaat die samenwerking voor de wind. Het is niet zo dat we elkaar de loef proberen af te steken. We kiezen samen de juiste koers en voor je het weet strandt het schip ergens. Nou ja, liever niet, natuurlijk.

Nou, ik hoop dat er nog een touw aan vast te knopen viel. Als jullie nog een paar mooie uitdrukkingen kennen die ik heb gemist: laat maar horen! De beste stuurlui staan immers toch altijd aan wal. Trossen los!

Over Floris Mein
Dacht jij dat de mensheid simpel in te delen was in alfa- en bètatypes? Dan hebben we de uitzondering op de regel te pakken. Overdag goochelt Floris met cijfers bij een bekende bank, ‘s avonds begeeft hij zich in de krochten van de taal. Als Bloggende Bankier deelt hij zonder enige gêne zijn trauma’s met strenge bibliothecaressen of date-ervaringen op Tinder. Dat hij überhaupt tijd vindt om te daten mag een wonder heten, want hij schrijft ook nog eens op vaste basis voor Taalvoutjes. Dat houdt hem in elk geval uit de buurt van allerhande Xantippes.