Door: Gaston Dorren
Scène 1
Elk van ons heeft zijn eigen soort Dutch courage (sterke drank) gekozen, zoals Dutch milk en Dutch gin (bier en jenever). We nemen een Dutch draught (een teug tot op de bodem), en al gauw slaat de Dutch cheer toe (vrolijkmakende drank) en heffen we een Dutch concert aan (valse samenzang). Door de Dutch master (wietsigaar) die rondgaat, zitten we al gauw in een Dutch oven (kamer vol wietdamp). Ik voorzie een Dutch headache (kater) morgen …
De Engelse taal heeft tientallen uitdrukkingen met Dutch die betrekking hebben op drank of drugs. Drinken en blowen de Nederlanders meer dan de Britten en Amerikanen dan? Niet per se, maar waarom zou je je laten hinderen door de feiten? Als iets dubieus is, beschouwen we het maar liever als buitenlands. Dat geldt voor genotmiddelen als drank en drugs, maar ook voor het potentiële genotmiddel dat we altijd bij ons dragen: ons lichaam …
Scène 2
Een Dutch built man (gedrongen) met een Dutch cheese (kaal hoofd) ontmoet een vrouw met Dutch Butt Disease (dikke billen) en Dutch Alps (kleine borsten), en brengt spontaan een Dutch salute (krijgt een erectie). Al gauw gaat het er hotter than Dutch love (heet) aan toe: eerst nog Dutch kissing (gevoos met de kleren aan), maar al gauw een Dutch rudder en een Dutch fuck (twee seksuele technieken). ‘Je voelt een stuk beter dan een Dutch husband’ (sekspop), zegt ze verlekkerd. ‘En jij fijner dan een Dutch sea wife!’ (namaakvagina), roept hij uit. Pas een week later ontdekt hij dat ze hem Dutch pox (syfilis) heeft bezorgd.
Waarom worden de Engelstaligen niet moe om over ons te praten? Vanwaar die obsessie? Die begon in de zeventiende eeuw, toen Engeland en Nederland drie oorlogen voerden. In de negentiende eeuw was men in de VS beducht voor de miljoenen Dutch immigranten – uit Duitsland weliswaar, maar Europese topografie is nooit Amerikanen hun sterkste punt geweest. En er is nog een derde oorzaak: de Nederlanders hebben door de eeuwen veel gereisd en gekoloniseerd en ge(slaven)handeld, en dat heeft wereldwijd plaatsnamen opgeleverd …
Scène 3
‘En waar gaat de reis heen?’
‘Ik heb een themareis geboekt. Eerst naar Dutch Quarter in Colchester in Engeland, en dan naar Dutch Harbor in Alaska. In de VS wil ik een van de 75 Dutch Creeks zien, Dutch Village bezoeken en even bij de Pennsylvania Dutch aanwippen, en vervolgens via Dutchman River in Guyana door naar Dutchmans Island, een onbewoonde rots bij de Falklandeilanden. In Afrika beperk ik me tot Dutch Komenda in Ghana en Dutchman Pool Dam in Zimbabwe. In Azië ga ik in béíde Dutch Bays op Sri Lanka zwemmen en dan door de Dutch Gut naar Australië varen om er Dutchewadda te bezoeken.’
‘Da’s niet gering. Bent u soms familie van de Flying Dutchman?’
‘Nee, maar ik heb DeDutchionary gelezen, en besloten om die als reisgids te gebruiken.’
Over De Dutchionary
De Dutchionary van Gaston Dorren (Uitgeverij Pluim, €19,99) is een leeswoordenboek dat zo’n 500 Engelse uitdrukkingen met Dutch bevat (ook over andere onderwerpen dan sex & drugs & trips & treks), plus een inleiding die hun ontstaansgeschiedenis schetst. Gebruik als reisgids is geheel op eigen risico!
WINACTIE!
Wij mogen 5 exemplaren van De Dutchionary weggeven. Laat ons in een reactie weten waarom jij niet zonder De Dutchionary kunt en maak kans op een van die felbegeerde exemplaren!
Over Gaston Dorren
Als taaljournalist moet je natuurlijk het naadje van de kous weten als het om taal gaat. Dat taalfouten Gaston Dorren een doorn in het oog zijn, mag dan ook geen wonder heten. We hopen dan ook dat onze hobby hem niet al te veel extra rimpels bezorgt. Anders wijten we die maar aan zijn eigen boek: Vakantie in eigen taal: wat er mooi, gek én fout is aan ons Nederlands. Een boek naar ons hart.
Lees ook:
Drie jaar op wereldreis – een gastcolumn van Gaston Dorren
“Ewa! Whatup? Fa waka, faffie. Boks. Niet? Aight, is cool. Thnx dat u me uit wilde nodigen, G. Ik solliciteer voor de functie van docent Nederlands, ja. Je weet...
Oost west, thuis best. De appel valt niet ver van de boom. Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. E...
Wanneer ik vroeger klaagde over moeders sponzige tofublokjes, werd mij steevast de mond gesnoerd. ‘Wees dankbaar dat je te eten hebt,’ zei mijn moeder dan, ‘wan...
“Nou, dan zal ik maar eens met het eten beginnen.” Dikke kans dat er dit kerstweekend in al die huiskamers weer tientallen clichés weerklinken. R...