Elke vakantie gebeurt het wel een keer. Dan wordt vrouwlief Elly gegrepen door de slappe lach. Dan begint ze te schokschouderen, te schuddebuiken en te schommelborsten. Dit keer was er maar één woord voor nodig.
We bivakkeren op een camping in Callantsoog, Elly komt terug van de campingwinkel. ‘Ik moest zo lachen’, begint ze. ‘Daar hangt een poster over paardrijden. Ook in het Duits. Ons Nederlandse woord paardrijden vertalen ze hier met pferdreiten. Ja, dat stond er: pferdreiten!’
Ze kijkt ons vorsend aan om te peilen of deze Duitse versie van het woord paardrijden bij ons op dezelfde lachspieren werkt als bij haar. ‘Pferdreiten’, herhaalt ze nog eens. Haar ogen knijpen al wat dicht, haar hoofd valt een beetje opzij. De vrolijke wolken van haar lachbui komen onverbiddelijk aandrijven.
‘Maar wat is dan wel de juiste Duitse vertaling voor paardrijden?’ vraag ik. ‘Dat weet ik niet precies, maar het is in ieder geval niet pferdreiten’, zegt ze. ‘Dat is typisch zo’n letterlijke vertaling vanuit het Nederlands.’
‘Maar wat moet het dan zijn?’, houd ik vol. ‘Pferdfahren?’
‘Nou ja, zou kunnen, weet ik veel.’
‘Maar fahren doe je toch eerder met een fiets of een boot?’
‘Nou’, gooit Elly er een schepje bovenop, ‘als je gaat fahren met een fiets mag je er wel een groot zeil op zetten.’
Nu barst de lachbui bij Elly in alle hevigheid los. De bui klettert zo aanstekelijk op ons neer dat ik niet anders kan dan meelachen.
Nieuwsgierig geworden start ik een kwartier later mijn laptop op en zoek op internet de juiste Duitse vertaling van paardrijden. Elly zit rustig haar vakantieboek te lezen, ze is het voorval alweer bijna vergeten. Binnen een paar seconden zit ik op een vertaalsite. Geen twijfel mogelijk, paardrijden kent in het Duits maar één mogelijke vertaling: jawel, pferdreiten!
Bijna opgewonden vertel ik dit aan Elly. Die kijkt niet op van haar boek en reageert slechts met een kort: ‘O …’
Dan is het mijn beurt om in een lachstuip te schieten.
Ben Tekstschrijver
www.bentekstschrijver.nl
De Nederlandse taal is prachtig, dat weet ook Wim Daniëls. Met zijn spiksplinternieuwe boek ‘Huppelnederlands’ schreef hij een ode aan de vrolijkste woorden van...
Op bezoek bij mijn vader in Portugal vroeg ik aan zijn vrouw – een Braziliaanse – waarom de Portugezen zoveel verkleinwoorden gebruiken. Ik dacht namelijk dat d...
(beeld: Neder-L) Het heeft wel even geduurd voor ik me aan dit schrijfsel zou wagen. Echter, omdat ik toch niets anders te doen heb – ik ben huisman, ofte...
Taalparafernalia Van sommige woorden weet ik nog precies wanneer ik ze voor het eerst las of hoorde. Ik herinner me bijvoorbeeld dat een vriendje op de lagere s...