Woordweetje: De Kerstman en zijn trawanten

“Ken je hem niet, het neefje van Ded Moroz? Je weet wel, hij zat in de zelfde klas als Olentzero, bij meester Joulupukki?” “Oh, de kerstman bedoel je?”

In Nederland zijn er aantal prachtige tradities rondom de kerst. Zoals onder het verplichte etentje met de schoonfamilie uit proberen te komen,  daar jammerlijk in falen en op Tweede Kerstdag alsnog ruzie krijgen met eerdergenoemde schoonfamilie. Ruzie krijgen over wie er na het kerstdiner als BOB naar huis moet rijden. Dit en het kijken van Home Alone 2 (voor de oudere lezer Als je begrijpt wat ik bedoel met Olie B. Bommel) zijn maar een paar van de verschrikkingen die je als Nederlander moet doorstaan, wil je ongeschonden die bevrijdende 27^ste december bereiken. Oh ja, en dan is er ook nog die dikke Sinterklaas met diabetes en dat kekke rode pak met witte bontkraag, die cadeautjes komt brengen.

Als je dacht dat je het als Nederlander zwaar hebt, dan hoop ik van harte dat je geen familie hebt wonen in IJsland. Daar hebben ze te maken met verschrikkingen zoals Grýla. Grýla is een dame die in de zestiende eeuw haar pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt en sindsdien elk jaar in december de vervelende IJslandse kindjes ontvoert om ze vervolgens op te eten. En voor iedereen die denkt dat dit een mythe is, eerlijk zeggen: hoeveel vervelende IJslandse kinderen ken je? Precies. Ik ook niet één.

Mocht je echter een Russische schoonfamilie hebben, dan kom je er deze periode nog bekaaider van af. Heb je eind december in Nederland kerst gevierd, dan bestaat de kans dat je op 7 januari ook nog naar je schoonfamilie moet voor een tweede ronde in kerstvieringen. In Rusland vieren ze kerst namelijk gewoon twee weekjes later. Gelukkig is Ded Moroz tegen die tijd wel verdwenen. Deze kerstmanachtige figuur ziet eruit alsof hij ontsnapt is uit een verhaaltje van Anton Pieck op lsd, die écht écht écht de allerbeste bedoelingen heeft met kinderen. (Ik vertrouw die beste man persoonlijk voor geen meter!)

In Oost-Europa bijvoorbeeld kun je rond de kerstdagen vergast worden op een bezoekje van Baba Jaga, een oude kerstdemoon of kerstheks met een horrelheup en een klompvoet die de zielen van ondeugende kinderen opeet. Mocht je eens vrijwillig bij haar op visite willen gaan: haar tuinhekje bestaat volgens de overlevering uit menselijke schedels en beenderen, dus op zich zal ze niet lastig te vinden zijn. Mocht je jezelf ooit in de omstandigheden bevinden dat je meerdere huisjes ziet met een vergelijkbaar hek, dan moet je je ernstig afvragen of je misschien wat minder van de Glühwein moet snoepen en kan ik je eigenlijk maar één tip geven: stap als de wiedeweerga terug je auto in en voer het adres van je schoonouders in op het navigatiesysteem. Ik weet ook wel dat je geen zin hebt om te gourmetten, maar alles is beter dan voor altijd als slaaf van Baba Jaga door het leven te moeten gaan.

Over Floris Mein
Dacht jij dat de mensheid simpel in te delen was in alfa- en bètatypes? Dan hebben we de uitzondering op de regel te pakken. Overdag goochelt Floris met cijfers bij een bekende bank, ‘s avonds begeeft hij zich in de krochten van de taal. Als Bloggende Bankier deelt hij zonder enige gêne zijn trauma’s met strenge bibliothecaressen of date-ervaringen op Tinder. Dat hij überhaupt tijd vindt om te daten mag een wonder heten, want hij schrijft ook nog eens op vaste basis voor Taalvoutjes. Dat houdt hem in elk geval uit de buurt van allerhande Xantippes. 

Wil je zelf je column terugzien op onze site? Stuur je column in.