Het lijkt niet iets wat per se aandacht verdient in het hbo, maar ik realiseer me als docent Nederlands regelmatig dat we betere schrijvers worden als we iets meer creativiteit gebruiken bij het schrijven, en daardoor met meer plezier kunnen schrijven.
Door Meike Korpershoek
Ik ben een taalfreak en ik weet daardoor niet precies hoe niet-taalfreaks denken over taal (een enorme valkuil voor een taaldocent, want we denken allemaal dat we miniversies van onszelf in de klas hebben zitten), maar ik vind het prachtig om een nieuwe taal te leren. Het voelt bijna als codes kraken. Zo heb ik enkele pogingen gedaan om de lokale West-Afrikaanse taal van mijn vriend te leren en vond ik een van de mooiste dingen om te ontdekken dat ‘vis’ letterlijk ‘kind van de maan’ betekent in zijn taal en ‘ster’ ‘kind van de zon’. Ik voel me dan zo blij als een kind (van de taal), omdat ik iets weet wat bijna niemand weet.
Misschien nog wel leuker is het om veel om te gaan met vreemdetaalleerders, bijvoorbeeld tijdens de NT2-les, of door samen te wonen met een taalleerder. Zo vertelde mijn vriend onlangs dat hij zijn werkdag was begonnen met een polonaise, wat ik een enorm originele manier vond van de dag beginnen als buitenlander in Nederland, maar hij bedoelde dat hij samen met een Poolse collega had gewerkt.
Taal is functioneel en een ervaren schrijver kan met weinig woorden op een prettige manier informatie overbrengen. Taal is echter zoveel meer dan alleen een handig transportmiddel voor een boodschap. Het scheelt nogal of je een fiets of een vliegtuig gebruikt om van A naar B te komen en de ene keer is het een meer wenselijk dan het ander. En daar komt, wat mij betreft althans, creativiteit om de hoek kijken. Juist als we taal niet meer zien als alleen een noodzakelijk middel, maar als een mooie oude Chevrolet, waar we aan mogen klussen, wordt schrijven leuk en wordt de inhoud nog sterker. Het onderwijs zou dus niet alleen een apk-keuring (taal- en spelfouten vermijden) moeten zijn, maar mag ook studenten stimuleren om lekker te blijven sleutelen.
Wil je zelf je column terugzien op onze site? Stuur je column in.
Of humor en Duitsland ooit samengaan, vraagt u? Jazeker, en wel in mijn familie! Mijn moeder is van origine Duitse en mijn vader is een Amerikaan. De lingua fra...
“Seks is nu eenmaal een productieve inspiratiebron voor de taal”, schrijft Ton den Boon in de inleiding van De taal der liefde....
Zelfs het beste paard van stal struikelt wel eens. En als je je dan ook nog eens verstaanbaar moet maken in een andere taal, dan zit een taalblunder in een klei...
Ik heb een boek geschreven over een cavia die op een kantoor werkt. Gewoon, omdat ik dat moest van mijn eigen innerlijke artistieke zelfje. In dat boek praat di...