Boekrecensie: Meester Bart op zijn best

Als je – net als ik – dacht dat meester Bart alleen grappige uitspraken van leerlingen deelt op zijn Facebookpagina, dan heb je het mis. In zijn nieuwste en inmiddels tweede boek ‘Meester Bart op zijn best’ vind je die uitspraken zeker terug, maar snijdt de beroemdste meester van Nederland vooral ook serieuze onderwerpen aan.

Door Inger Hollebeek

Al bij de inleiding moet ik af en toe slikken. Daarin vertelt Bart Ongering (1981), ofwel meester Bart, zeer openhartig over zijn jeugd. Over het gezin waarin hij opgroeide, de soms moeizame relatie met zijn vader en over de tragische dood van zijn moeder – ze overleed aan borstkanker toen hij veertien jaar was. Hoe hij na haar dood moeite had zijn verdriet toe te laten en op school geconfronteerd werd met het onbegrip van sommige docenten. En hij vertelt over zijn oom Harrie, die Bart na twee mislukte pogingen om de richting van mode en textiel op te gaan, stimuleerde om zich voor de lerarenopleiding in te schrijven.

In de columns die op de inleiding volgen en die voor een deel in Trouw hebben gestaan, komt meester Barts manier van lesgeven naar voren: hij is een betrokken docent Engels die zich – vanwege zijn eigen ervaringen als kind met onkundige docenten – probeert te verplaatsen in zijn leerlingen en af en toe de Engelse taal laat voor wat het is om met hen in gesprek te gaan. Zo schrijft hij: “Waar mijn leraren op de mavo (…) mij niet wisten te raken, probeer ik de docent te zijn die ik zelf niet heb gehad.” Hij praat met zijn leerlingen over de dingen die hen bezighouden (van seksueel misbruik tot discriminatie), over wat er speelt in de media (“Meester, wanneer krijgen wij eigenlijk Syrische vluchtelingen in de klas?”), maar ook over hemzelf en het verdriet om zijn moeder.

Het enige minpuntje van het boek vind ik af en toe de citaten tussen de columns door. Ik vind ze niet altijd even sterk en snap ze soms zelfs niet helemaal. Deze bijvoorbeeld: “Het moment dat je je voorneemt te demonstreren tegen de komst van een azc, eieren meeneemt en je kind laat meedoen. Dát is opvoeding.” Het komt een beetje uit de lucht vallen. Andere citaten stemmen juist weer tot nadenken, zoals: “Het bijzondere aan dyslexie is dat vooral witte kinderen het hebben. Bij kinderen van een andere komaf heet het opeens ‘taalachterstand’.” De leukste citaten vind ik nog steeds die waarin hij zijn leerlingen aanhaalt. ‘”Lieve kinderen, ik heb goed nieuws. Ik ga een boek schrijven.” “Komen er plaatjes in, meester?”‘

Na het lezen van “Meester Bart op zijn best” en het voelen van de passie voor zijn leerlingen die van het papier afspat, kan ik niets anders dan wensen: had ik maar zo’n docent gehad als meester Bart.

Meester Bart schreef ook een geweldige column voor Taalvoutjes – het boek 4! Een korte intro daarvan vind je op onze columnistenpagina. 

Is dit boek geschikt voor jou?

JA: Zit je in het onderwijs en wil je weten hoe het wél moet? Of ben je geïnteresseerd in de leefwereld van kinderen op een middelbare school in de Bijlmer? Vooral lezen!

NEE: Als je niets, maar dan ook niets meer te maken wil hebben met je middelbareschooltijd en daar op geen enkele manier mee geconfronteerd wil worden. Of als je niets moet hebben van positieve pedagogiek. Dan vooral cadeau geven aan iemand die onder ‘JA’ valt. 🙂

Koop het boek op Bol.com:

Auteur: Bart Ongering
Uitgeverij: Pepper Books
Jaar: 2016
Pagina’s:160