Laat ik het meteen maar opbiechten: ik heb een zwak voor foute woorden. Dan bedoel ik niet woorden als ‘vrouwtje’ ter aanduiding van een volwassen dame (“Hij is toch met zo’n leuk vrouwtje
getrouwd!”) of ‘hut’ voor een fatsoenlijke woning (“Ik heb m’n hut volgehangen met moderne kunst.”). Wat Ton dan wél bedoelt? Je leest het in Taalvoutjes – het jubileumboek.
Niet alleen is Ton hoofdredacteur van De Dikke Van Dale, ook runt hij een eigen uitgeverij (De Weideblik) en heeft hij al heel wat woorden- en andere boeken op zijn naam staan,
waaronder het Verdwijnwoordenboek.
Van Tons hand kwamen onlangs twee boeken uit: De taal der liefde en Dat gaat ‘m niet worden. Wat wij van deze boeken vonden, lees je in onze boekrecensies:
Meer van Ton den Boon:
Taal is constant in ontwikkeling, bijvoorbeeld door invloeden uit het Engels of via het internet. Het mooie daaraan is, dat men altijd een momentopname zou kunn...
“Ewa! Whatup? Fa waka, faffie. Boks. Niet? Aight, is cool. Thnx dat u me uit wilde nodigen, G. Ik solliciteer voor de functie van docent Nederlands, ja. Je weet...
Mijn column over Franse woorden in het Nederlands was zo’n daverend succes (wauw, zes retweets!) dat ik werd geïnspireerd om een vervolgverhaal te schrijven. Ov...
Zoveel landen, zoveel talen, om over letters en leestekens nog niet eens te spreken. Die gekke Duitsers met hun ß, de Spanjaarden met de ñ en wat dacht je van h...