Waarom zou je straatstenen met het formaat van een klein Edammerkaasje in vredesnaam ‘kinderkopjes’ willen noemen in plaats van Edammerkaasjesteentjes?
Toegegeven, Edammerkaasjesteentjes allitereert een stuk minder lekker dan kinderkopjes, maar het klinkt ook iets minder luguber, vind je niet? “Schat, als jij zo naar de winkel gaat, kun je dan wat kinderkopjes meenemen?” klinkt eerder als een uitspraak uit een van de laatste Dracula-remakes dan een onschuldige opdracht om de achtertuin weer netjes te krijgen.
Kinderkopjes. Ja, de straatstenen hebben inderdaad het formaat van een kinderhoofd, en dat was bij de naamgeving blijkbaar de eerste associatie. Maar een grote mango of van een kleine meloen is ongeveer even groot. Of een Edammerkaasje, dus. Het hadden allemaal termen kunnen zijn waarmee de natuurstenen beschreven hadden kunnen worden. Maar nee, er is gekozen voor de omschrijving ‘kinderkopjes’ – zelfs al hebben sommige stenen een formaat dat een kind meteen aan een nader onderzoek zou onderwerpen. Krijg je toch wat Hannibal-achtige associaties bij de term, mag je de straatstenen uiteraard ook gewoon ‘kasseien’ noemen.
“Wouden zijn bossen!” “Je mag nooit een komma schrijven voor ‘en’!” “Een aantal is enkelvoud!” Je hoort het je docent Nederlands nog roepen. Maar taal verandert...
Japke-d. Bouma kennen we van haar scherpe columns in nrc.next en NRC Handelsblad. Regelmatig schrijft ze haar verbazingen en gedachten over taal en kantoorclich...
Morgen krijgt ze uitslag. Geen bultjes of vlekken, nee, ze krijgt te horen of ze geslaagd is. Haar moeder houdt nog wel een slag om de arm, maar heeft goede hoo...
Geniet ervan! Een rusteloze kreet die ons overal achtervolgt, eentje die we in onze taal hebben verweven om elkaar onopgemerkt onrust te bezorgen. Het praat ons...